Het idee was simpel: waarom zijn het toch elk jaar journalisten die rond kerst het eindejaarsgesprek met de burgemeester voeren? Kunnen we dat niet eens door de Rotterdammers zélf laten doen? Door de lezers van De Havenloods? Dus zó gingen we het doen. Er kwam een oproep in de krant, er kwamen bérgen reacties binnen en vorige week schoven twee lezers aan in eetcafé Haagse Bluf. Daar namen Anneke de Wit en Yasmina Lahkim en Ahmed Aboutaleb met z’n drieën het afgelopen jaar door.
Anneke heeft een kladblokje bij zich. Vol gekalkt met vragen voor de burgemeester. Ze woont nu tien jaar in Ommoord (’Ik heb mijn hele leven in Rotterdam gewoond’) en werkt als verpleegkundige in het Erasmus MC, al 39 jaar, waarvan 33 jaar de intensive care. “Ik las dat hij het vaak over ‘vertrouwen’ heeft. Ik ben benieuwd wat hij
daar mee bedoelt.”
Yasmina
Yasmina woont pas een jaar in Rotterdam. In Delfshaven. Ze zit in het tweede jaar van een HBO-rechtenstudie in Den Haag. Aboutaleb is haar grote voorbeeld: “Ik had het me nooit kunnen voorstellen dat later iemand met dezelfde afkomst als mij burgemeester zou worden in Nederland.” “Wat verwacht de burgemeester eigenlijk van de Rotterdammer?”, opent Yasmina. Aboutaleb: “Veel. Er zijn hier veel ideeën, ik noem dat de slagkracht van de stad. Die moeten we gebruiken om samen dingen tot stand te brengen, Vroeger kwam de overheid met een plan en volgde er inspraak van de bewoners. Nu richten wij ons als gemeente naar jóuw idee. Co-creatie noem ik dat. Een voorbeeldje: In Middelland ga ik een ijsbaan openen. Dat is
een idee vanuit de wijk, Jongeren die niet deugen, nemen daar de bewaking voor hun rekening, Dat wil zeggen: jongeren die vorig jaar niet deugden.”
Co-creatie
“Ik vind dat soort initiatieven heel belangrijk. Het zorgt voor binding. Kinderen schaatsen op die baan en hun ouders staan samen aan de zijkant een praatje te maken. Dat is goed voor de saamhorigheid.”
Anneke
Anneke vraagt naar de bureaucratische rompslomp waar ze in de zorg vaak tegen aan loopt. ‘U heeft het meest last van het rijk, niet van ons’, zegt Aboutaleb over overbodige regelgeving. “Ik zou persoonlijk graag willen dat mensen in de zorg meer werken vanuit vertrouwen. Dat wij vertrouwen wat jullie doen. Er is één probleem: het democratische stelsel wil graag weten wat er met het geld gebeurt. En dat betekent monitoren en regeltjes.”
“Wat mij betreft gaat het meer op vertrouwen en moeten we niet elke keer zo gedetailleerd alle gegevens ophoesten. Ik zie dat ook in het onderwijs: we toetsen onze kinderen kapot en dat gaat ten koste van het werk van de professionals. We moeten er meer op vertrouwen dat die hun werk doen en ze daarvoor dan ook de ruimte geven.”
Hét hoogtepunt van 2017, willen Yasmina en Anneke nog weten. “De komst van de
Turkse minister naar Rotterdam was een bestuurlijk hoogtepunt. Het was een explosieve cocktail met honderden betogers op de Westblaak en een mevrouw die hier niet mocht komen. Het heeft heel veel tijd, en heel veel pizza’s, gekost maar er zijn uiteindelijk vrijwel geen slachtoff ers gevallen. Ik denk dat wij als driehoek dat goed gemanaged hebben en de politie vakwerk heeft geleverd.”
Tegenover dat hoogtepunt plaatst Aboutaleb het verlies van jonge medewerkers als hét dieptepunt van afgelopen jaar. “Precies op de plek waar we nu zitten hebben we afscheid genomen van één van mijn medewerkers; 35 jaar en twee kleine kinderen.”
Zijn glimlach is voor het eerst deze morgen verdwenen. “Ja, dat relativeert alles ook meteen...”
Comments